Beck Depresyon Envanteri (BDI)
Beck Depresyon Envanteri (BDI), depresyonun şiddetini ölçmek için yaygın olarak kullanılan 21 soruluk bir çoklu seçenekli öz bildirim envanteridir. Dr. Aaron T. Beck tarafından geliştirilen BDI, 1961 yılında yayımlanmıştır. Bu envanter, depresyon belirtilerine karşılık gelen 21 madde içerir. BDI’nın şu anki sürümü, 13 yaş ve üzeri bireyler için tasarlanmıştır ve depresyon semptomlarına, umutsuzluk ve sinirlilik gibi düşüncelere, suçluluk veya cezalandırılmış hissetme gibi bilişlere, ayrıca yorgunluk, kilo kaybı ve cinsel ilgi eksikliği gibi fiziksel semptomlara ilişkin maddeler içerir12.
BDI’nın gelişimi, hastaların semptomlarını kendi ifadeleriyle açıklamalarını bir araya getirerek, verilen semptomun yoğunluğunu veya şiddetini yansıtabilecek bir ölçeği yapılandırmak için kullanılması bakımından o dönem için yeni bir yaklaşımdır. Beck, depresyonun nedeni olarak bu düşünceleri göstermiş ve bunların depresyonu tetiklediğini savunmuştur. BDI’nın yapısı da bu düşünceleri yansıtmaktadır. Örneğin, “Diğer insanlara olan ilgimi tamamen kaybettim” gibi maddeler dünyayı, “Gelecek hakkında umutsuz hissediyorum” gibi maddeler geleceği, “Her şeyin kötü gittiğinde kendimi suçlarım” gibi maddeler ise kendiyi yansıtmaktadır1.
BDI, sağlık profesyonelleri ve araştırmacılar tarafından çeşitli ortamlarda bir değerlendirme aracı olarak yaygın olarak kullanılmaktadır. Ayrıca, BDI, klinik psikolog Maria Kovacs tarafından 1979 yılında geliştirilen Çocuk Depresyon Envanteri’nin (CDI) geliştirilmesinde bir model olarak kullanılmıştır1.
